مجتبی نوری:
وقتی حرف از صلح میشود، عدم جنگ اولین معنی هست که از صلح در ذهن مان می آید.
اما تعریفی کلیِ صلح با در نظر داشت تعارف مختلف دیگر:
مفهومی از دوستی و هماهنگی اجتماعی در نبود خصومت و خشونت است.
و اما صلح در جامعه ای خودمان(افغانستان) که همانا آرزوی دیرینه ای هر افغان نیز میباشد آن زمانی معنی پیدا خواهد کرد که:
دل هیچ مادر افغان، بخاطر دوباره زنده برگشتن فرزنداش به خانه نلرزد، آنروزیست که ما به معنی حقیقی صلح دست می یابیم.
سر انجام هر جنگ در تمام تواریخ بشری، صلح بوده
و با در نظر داشت این جمله همزمان هستیم با مذاکرات صلح در کشورمان.
در نزدیک به یک دهه(۱۹۸۹-۱۹۷۹)حضور نظامی شوروی سابق در افغانستان، کم و بیش یک میلیون افغان و حدود ۱۴هزار نظامی قشون سرخ کشته شد و هزاران نفر دیگر زخمی، معیوب و معلول شدند.
قشون سرخ شوروی پس از ۱۰سال دوام در سال ۱۹۸۹ افغانستان را ترک کرد و اما زخم ها و الام فزیکی و روحی و روانی را بر جسم و روح افغان ها برجاگذاشت.
پایان جنگ شوروی در افغانستان، سر آغاز جنگ دیگر در این کشور بود. دوسال پس از خروج قشون سرخ از افغانستان مجاهدین به پیروزی رسیدند . چندماهی پس از آن جنگ های داخلی افغانستان شروع و منجر به کشته و زخمی شدن و آوارگی بیشتر شهروندان کشورمان شد.
و تا امروزه ما شاهد انتحار و انفجار در کشورمان هستیم.
همانطوریکه یادآور شدم، سر انجام هر جنگ در تاریخ بشر صلح و آشتی بوده است، امروزه ما نیز شاهد کنار آمدن جناح جنگ با دولت افغانستان(طالبان)پس از دو دهه، با دولت افغانستان هستیم.
و اما به عنوان جوان این بیغوله با در نظر داشت تمام موضوعات درج شده
صلح آرزوی من و هم نسلان من است، تضرع در برابر طالبان، امتیازدهی به طالبان و تسلیم شدن به طالبان را شرم آور، اندوه بار و خیانت به بشریت و ارزش های ملی و انسانی دانسته، و آنچه برای من و هم نسلان من مهم است، حفظ ارزش های بشری مثل دموکراسی، حقوق بشر، آزادی بیان و حقوق زنان می باشد. و تلاش مان رسیدن به افغانستان دموکراتیک و تحقق عدالت ملی است.
و ایلا اینکه:
مرگ آخرین گردنه ای پر فراز و نشیب زندگیست!
