پس از تصرف قدرت توسط طالبان در ماه اگست سال ۲۰۲۱، بخش عمده کمک‌های خارجی فورا متوقف شد و میلیون‌ها تن به فقر و گرسنگی دچار شدند.
تحریم‌های وضع شده بر طالبان، توقف انتقالات بانکی، منجمد شدن ذخایر ارزی افغانستان و توقف کمک‌های بین‌المللی بحران اقتصادی در این کشور را تشدید کرد.
فیلیپ کروپف، سخنگوی آژانس غذای سازمان ملل در کابل گفت: «نیمی از جمعیت افغانستان در تمام طول سال صرف نظر از این که چه فصلی است، متحمل گرسنگی شدید می‌شوند. میزان سوء تغذیه در این کشور به حد بی‌سابقه‌ای رسیده است.»
او افزود: « در کشوری که حدود ۴۰ میلیون تن جمعیت دارد، هفت میلیون مادر و کودک (زیر پنج سال) دچار سوء تغذیه هستند.» به گفته کروپف، افغان‌ها از گرسنگی نمی‌میرند، اما آن‌ها دیگر هیچ منبعی برای جلوگیری از این بحران بشری هم ندارند.
آژانس‌های امدادی مواد غذایی، امکانات آموزشی، مراقبت‌های صحی و پول نقد برای تهیه لباس‌های زمستانی و مواد سوخت در اختیار افغان‌های نیازمند می‌گذاشتند. اما توزیع این کمک‌ها پس از دستور طالبان در مورد ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های امدادی به شدت کاهش یافته است.
کروپف گفت: «این ممنوعیت در بدترین لحظه ممکن وضع شده است. خانواده‌ها و اجتماعات نمی‌دانند که وعده بعدی غذای شان را از کجا تامین کنند.»
برنامه جهانی غذا کمک رسانی و توزیع کمک را پیش از آغاز زمستان و قبل از وضع اینممنوعیت طرح ریزی کرده بود که در ماه جاری برای ۱۵ میلیون تن کمک‌های غذایی عاجل و جیره‌های غذایی در نظر گرفته شده است. در حالی که این سازمان از ممنوعیت کار زنان زیاد متاثر نمی‌شود، ۱۹ سازمان غیردولتی دیگر فعالیت شان را پس از این تصمیم طالبان که به تاریخ ۲۴ دسمبر صادر شد، به حالت تعلیق درآوردند.
در پی ممنوعیت کار زنان در سازمان های غیردولتی، ۱۱۵ کلینیک صحی سیار از ۴۳۷ کلینیک از این نوع کارشان را تعلیق کردند که به این ترتیب ۸۲ هزار کودک و زنان شیرده و باردار متاثر می‌شوند.
تعلیق یک پروژه آموزشی به ۳۹ هزار و ۳۰۰ تن صدمه می‌زند که بیشتر آن‌ها زن هستند. در حالی که توقف برنامه توزیع غذا در مکاتب ۶۱۶ هزار دانش آموز را متاثر می‌کند.
در یک کلینیک رسیدگی به افراد دچار سوء تغذیه در کابل، انیسه صمدی، پرستار ۳۲ ساله گفت که بیشتر کودکان و مادران بدون حمایت آژانس‌هایی مانند برنامه جهانی غذا و سازمان جهانی صحت جان خواهند باخت.
او روز پنجشنبه به اسوشیتدپرس گفت که به کمک این سازمان‌ها از هر زمان دیگری بیشتر نیاز است.
انیسه افزود: «من در پنج ماه گذشته شاهد این بودم که شمار بیماران پیوسته افزایش می‌یابد. سه ماه پیش ما ۴۸ مراجعه کننده داشتیم. ماه گذشته شمار آن‌ها به ۷۶ تن رسید و در این ماه ما تا به حال ۶۹ یا ۷۰ بیمار داشتیم. در اغلب اوقات ما دوگانگی داریم که هم خودشان و هم مادرانشان بسیار ضعیف هستند.»
به گفته انیسه، در کنار فقر و نبود مواد غذایی، کمبود دارو باعث میشود که حتی یک بیماری کوچک هم برای بسیاری از افغان‌ها به یک مشکل بزرگ تبدیل شود.
و از آخرین تخفیفات با خبر شوید
